ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

“Μία πλήρης, από κάθε άποψη παράσταση, διανοητικά «κεντημένη» με εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς και μία παρουσία ηθοποιών με περίσσευμα θεατρικού αναστήματος, καθηλώνουν και αποσπούν τα θερμότερα χειροκροτήματα της κατάμεστης αίθουσας”.
Αντώνης Χαριστός, tetragwno.gr, 13/2/22

“Ένα τοπίο μνήμης είναι κι αυτό που συνθέτει η Αργυρώ Χιώτη σε αυτή την αναθηματική παράσταση στο γλύπτη Γιανούλη Χαλεπά […] το αποτέλεσμα είναι γοητευτικό και η αίσθηση που κυριαρχεί είναι αυτή της ρευστότητας· τίποτα δεν  είναι συμπαγές (βρισκόμαστε, εξάλλου, σε ένα επίπεδο έξω από το ρεαλιστικό), κι εδώ η Χιώτη μοιάζει να λειτουργεί σαν τον Χαλεπά, στα χέρια του οποίου το βαρύ, άκαμπτο μάρμαρο μεταμορφωνόταν”.
Τώνια Καράογλου, athinorama.gr, 17/2/22

“Όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που περιγράφουν τις δουλειές της Αργυρώς Χιώτη και των Vasistas είναι διακριτά ως σταθερή προβληματική και καθώς στήνει το σύμπαν του Χαλεπά: Η ποίηση, ο λυρισμός, η μουσικότητα του λόγου και ο διάλογος της δραματουργίας με τη μουσική, τα έντονα ενεργοποιημένα σώματα των ερμηνευτών και η ατμοσφαιρική εικαστική ταυτότητα“.
Στέλλα Χαραμή, monopoli.gr, 7/2/22

“[…] το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Χαλεπάς συγκίνησε αληθινά τους καλλιτέχνες της παράστασης κι αυτή η ενέργεια, πολύτιμη γιατί αφορά εξίσου την αναλυτική διαδικασία, τη συναισθηματική εμπλοκή αλλά και την καλλιτεχνική, εκφραστική δυνατότητα, δεν μπορεί παρά να αγγίξει τους ανοιχτούς, καλοπροαίρετους θεατές“.
Ματίνα Καλτάκη, lifo.gr, 20/2/22

“[…] είναι μια παράσταση διαφορετική. Ίσως περισσότερο πρόκειται για στοχασμό και εμπειρία που έπειτα επιζητά τον δικό σου στοχασμό. Είναι επίσης μια παράσταση παράξενη, ανοικεία, με μεταφυσική αύρα. Στη βάση της όμως έχει ένα θέμα καθολικό, καθημερινό“.
Ιωάννα Βαρδαλαχάκη, clickatlife.gr, 3/12/2019

“[…] είναι μια παράσταση που ταξιδεύει τον θεατή, του αποκαλύπτει τη δύναμη των λέξεων, οι οποίες μοιάζουν να τον κρατούν από το χέρι και να τον οδηγούν σε μια μεταφυσική εμπειρία που δύσκολα θα ξεχάσει“.
Πάνος Αντωνόπουλος, envivlio.com

“Το θέμα του «Νερού της Κολωνίας» μοιάζει βαρύ, και σίγουρα σε βάζει σε σκέψεις, αλλά η παράσταση είναι τόσο όμορφα δοσμένη, που βγαίνεις βαθιά συγκινημένος και αλλόκοτα ανάλαφρος“.
Ελένη Κ. Τουλούπη, maxmag.gr, 17/12/2019

“Μιλούμε τώρα για μια σκηνική γλώσσα που αναπτύσσεται με τους όρους της ώσμωσης και της σύμπραξης, ένα καλλιτέχνημα κοινό, που βαδίζει, μιλάει και σημαίνει καθ’ ολοκληρίαν και αδιαλείπτως. Ενα ολιστικό έργο τέχνης“.
Γρηγόρης Ιωαννίδης, efsyn.gr, 27/6/2016

“Η σκηνοθέτις με την ομάδα των ηθοποιών της δομεί εξαιρετικά την παράσταση, σε άμεση σύνδεση και με την αρχαία ελληνική τραγωδία (σχέση που δεν περιορίζεται στη δομή, – επεισόδια και χορικά – αλλά και στο υπαρξιακό σύστημα που ανακαλεί), και με ένα αποτέλεσμα σπάνιας τεχνικής αρτιότητας“.
Ειρήνη Μουντράκη, greek-theatre.gr, 23/6/2016

“[…] c’est alors deux états qui s’entremêlent : celui du théâtre qui se cherche, et des hommes qui se perdent, ou inversement“.
Jean-Christophe Brianchon, iogazette.fr, 5/2/2017

“Στο καφκικής υφής αισθητικό της σύμπαν, με την αυστηρή γεωμετρία και την εκθαμβωτική ομοιομορφία, όπου καμιά ρωγμή ή σύγκρουση δεν έχει θέση, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το υπαρξιακό δράμα της αποχαυνωτικής ομοιομορφίας που εκκολάπτεται με νεοφασιστικούς όρους στην αγκάλη της παγκοσμιοποίησης“.
Ιλειάνα Δημάδη, athinorama.gr, 28/6/2016

“Το θέατρο των Vasistas είναι σύγχρονο και παράλληλα εξυψώνεται προς κάθε κατεύθυνση στο παρελθόν και στο μέλλον. […] συνειδητοποιούν τις δυσκολίες που υπάρχουν στο ανέβασμα και πως ο μόνος τρόπος να πετύχει ένα τέτοιο πρότζεκτ είναι να μετατραπεί πάνω από όλα σε μια βιωματική εμπειρία“.
Γιάννης Μόσχος, clickatlife.gr, 25/4/2017

“Πρόκειται σαφέστατα για ένα ολοκληρωμένο έργο τέχνης, που καταφέρνει, μέσα από μια αξιοσημείωτη λιτότητα υψηλής αισθητικής, να λειτουργήσει σε πολλαπλά επίπεδα […] Και είναι πραγματικά αξιοσημείωτο πώς μια τόσο «απλή» φαινομενικά, χωρίς εικαστικό πλουραλισμό δουλειά, κατορθώνει να επικοινωνήσει τόσες εικόνες και αισθήσεις στον θεατή.”
Τώνια Καράογλου, elculture.gr, 28/4/2017

“Η παράσταση διατηρεί χαρακτηριστική ταυτότητα, που εκφέρεται άλλοτε τραγουδιστά ως ψαλμωδία, άλλοτε λυτρώνεται με εξαιρετικά τιτιβίσματα των ερμηνευτών, φυσικά με την σύμπραξη των εκπληκτικών τεσσάρων μουσικών που βρίσκονται διαρκώς στο κέντρο της σκηνής. Γύρω τους κινούνται με τα rollers οι Vasistas σε περιστροφική κίνηση αποδίδοντας ευφάνταστα την κυκλοτερή κατάβαση στον Άδη […] Πίσω από τα μουσικά έργα του Στιβ Ράιχ και του Φιλίπ Γκλας παράξενοι ήχοι, θόρυβοι φυσικοί, ακαθόριστες φωνές δημιουργούν με την σύμπραξη των εξαιρετικών φωτισμών, ένα τελετουργικό εσωτερικής περιδίνησης“.
Χαρά Κιούση, newsbeast.gr, 3/5/2017

“Κυρίαρχο, καθοριστικό, επιβλητικό στοιχείο της παράστασης η σκηνοθετική ματιά της Αργυρώς Χιώτη, που ‘’τόλμησε’’ να οραματιστεί την απλότητα της θεατρικής απόδοσης της ‘’Θείας Κωμωδίας’’ του Δάντη, μέσα από την μουσική και την σωματική κίνηση, την αισθητική της ενέργειας μιας Ιεροτελεστίας. Μια παράσταση από αυτές που σπάνια ( για να μη πω καθόλου) παρακολουθούμε“.
Γιάννης Γαβρίλης, aVecNews.gr, 28/4/2017

“[…] η σκηνοθέτρια προσπαθεί, ουσιαστικά, να πλάσει -μέσα από τους ρυθμούς της εκφοράς του λόγου αλλά και τις εξαιρετικές μουσικές που επέλεξε ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος και που εκτελούνται ζωντανά από ένα κουαρτέτο εγχόρδων- ένα ορατόριο ή μάλλον ένα κοράλ πάνω στην «Θεία κωμωδία» Και πετυχαίνει, κατά τη γνώμη μου, διάνα“.
 Γιώργος Σαρηγιάννης, totetartokoudouni.blogspot.gr, 2/5/2017